Ήμασταν όρθιοι και χειροκροτούσαμε και αυτοί χτυπούσαν

Σήμερα.  Κατεβήκαμε το πρωί μέχρι το μεσημέρι είχαμε μαζευτεί πάλι μερικές χιλιάδες.  Η πλατεία είχε καθαριστεί.  Ήμασταν μερικές χιλιάδες και ημασταν όρθιοι μπροστά στη βουλή.  Κατά τις δύο άρχισαν να χτυπάνε με δακρυγόνα και σπρέυ πιπεριού.  Αρχίσαμε πάλι να προχωράμε στην Φιλελλήνων χωρίς πανικό και φόβο.  Δεν φύγαμε στρίψαμε πάνω στην Αμαλίας για να επιστρέψουμε στην βουλή.   Μείναμε στην Αμαλίας, άλλοι στο σύνταγμα άλλοι στην Φιλελλήνων άλλοι στην Ερμού και δίπλα μας χτυπούσαν με δακρυγόνα.  Κατά τις 6 βρέθηκα στο μοναστηράκι – κυνηγούσαν τον κόσμο και χτυπούσαν με δακρυγόνα ΜΕΣΑ στην πλάκα – ΜΕΣΑ στο μοναστηράκι.  Έριξαν δακρυγόνα ΜΕΣΑ στην παλτεία Μητροπόλεως – ο κόσμος κατέβαινε από τα στενά της πλάκας και του μοναστηρακίου.  Οι τουρίστες πανικόβλητοι – οι έμποροι έκλειναν τα μαγαζιά και ο κόσμος κατέβαινε προς τα κάτω.  Μας κυνήγησαν μέχρι το Θησείο.  Έτσι γύρισα στο σπίτι που μένω.  Μιλάμε για να δούμε πού θα ξανασυγκεντρωθούμε.  Ήρεμα και ωραία.
Όρθιοι και μαζί – ελεύθεροι πολίτες μέσα σε μια χώρα που θα κρατήσουμε ελεύθερη μένοντας όρθιοι και μαζί.
Το κράτος που χτυπάει τους πολίτες του έχει χάσει τη νομιμότητά του.
Στην τηλεόραση βλέπω τώρα ότι δείχνουν μόνο «τα επεισόδια».
Πρέπει να ξέρετε ότι στο σύνταγμα σήμερα ήμασταν μερικές χιλιάδες – δεν πετάγαμε πέτρες – χειροκροτούσαμε κάθε φορά που έπεφταν οι κρότου λάμψης – που σου έδιναν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι στον πόλεμο. Εμείς  χειροκροτούσαμε.  Φωνάζαμε ψωμί παδεία ελευθερία.  Όρθιοι και μαζί.  Πρέπει να ξέρετε ότι ο κόσμος που χτύπησαν δεν ήταν οι κουκουλοφόροι.  Πρέπει να ξέρετε ότι ο κόσμος που χτύπησαν σήμερα ήμασταν εμείς κι εσείς.
Ήμασταν μερικές χιλιάδες και χτύπησαν εμάς.  Όχι τους κουκουλοφόρους.  Τους κουκουλοφόρους τους αφήνουν ελεύθερους για να χτυπάνε εμάς.
Σηκωθείτε να μας υπερασπιστείτε.  Να υπερασπιστείτε τη ζωή, τη ζωή όλων μας.

Αύριο είναι αργά.

Απο επιστολή συναδέλφισσας εκπαιδευτικού στα blogs