Πόρισμα συγκάλυψης και γελοιότητας

Δημήτρης Τζιαντζης – «Πριν»

Το σκάνδαλο των «μαύρων ταμείων της Ζίμενς» θεωρείται ως η μεγαλύτερη υπόθεση διαφθοράς στην ιστορία των παγκόσμιων αγορών σύμφωνα με την Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, ενώ και στην Ελλάδα θεωρείται ως το «νούμερο ένα» σκάνδαλο της μεταπολίτευσης.

Την Παρασκευή δόθηκαν στη δημοσιότητα στοιχεία ότι η ίδια η Ζήμενς, παρά τη βαριά σκιά του σκανδάλου και τη μεγαλύτερη μεταπολεμική οικονομική κρίση, αναμένει αύξηση των κερδών της πάνω από 25%, σε παγκόσμιο επίπεδο για το πρώτο τρίμηνο της δωδεκάμηνης οικονομικής χρήσης του 2011!
Και όμως για τον αστικό Τύπο η «μητέρα όλων των σκανδάλων» μπήκε στο περιθώριο μετά τα ουσιαστικά «αθωωτικά» για τις ευθύνες των κυβερνήσεων πορίσματα των κομμάτων.

Η υπόθεση των μαύρων ταμείων που ξεκίνησε να απασχολεί την ελληνική δικαιοσύνη τον Δεκέμβριο του 2006, έκλεισε έναν πεντάχρονο κύκλο δικομματικής συγκάλυψης και συσκότισης τη Δευτέρα το βράδυ όπου και κατατέθηκε στον πρόεδρο της Βουλής το περιβόητο πόρισμα χιλιάδων σελίδων της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής που διερευνά το σκάνδαλο. Δεν μάθαμε το παραμικρό νέο στοιχείο πέρα από τα πολιτικά πρόσωπα που διέρρευσαν την προηγούμενη εβδομάδα και για τα οποία ζητείται περαιτέρω διερεύνηση τυχόν ευθυνών, ενώ η Νέα Δημοκρατία έχει ζητήσει έρευνα και για τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη, χωρίς πάντως να φαίνεται να επιμένει μέχρι τέλους.

Στο ογκώδες πόρισμα δεν γίνεται καμία αναφορά στη διερεύνηση των λογαριασμών των ταμείων των δύο μεγαλύτερων κομμάτων και δεν αποκαλύπτεται η κίνηση τραπεζικών λογαριασμών πολιτικών προσώπων, παρά το γεγονός ότι στελέχη της Ζήμενς έχουν ομολογήσει ότι το 2% του συνολικού τζίρου της ελληνικής θυγατρικής πήγαιναν κάθε χρόνο στα ταμεία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Ο πρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής, Σήφης Βαλυράκης, σε γραπτή ανακοίνωση του, ξεκαθάρισε ότι «η Επιτροπή δεν έχει αρμοδιότητα να προβεί στον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων ή των ταμείων τους». Επίσης -όπως σημειώνεται στο πόρισμα- «δεν έχουν περιέλθει μέχρι σήμερα σε γνώση της Επιτροπής το σύνολο των πληροφοριών για λογαριασμούς ή κινήσεις λογαριασμών λόγω του περιορισμένου χρόνου, της μη επαρκούς συνεργασίας με κρατικές αρχές αλλά και της δυσχέρειας να ανοίξουν λογαριασμοί σε άλλες χώρες».

Ο Γ. Παπανδρέου προσπαθώντας να δικαιολογήσει το φιάσκο έριξε την ευθύνη στον ίδιο το θεσμό των Εξεταστικών Επιτροπών παραδεχόμενος ότι «μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως ο θεσμός δεν είναι επαρκής», ενώ προσπαθεί να αξιοποιήσει την επιχείρηση συγκάλυψης ώστε να προωθήσει την ακόμα πιο αντιδραστική μετάλλαξη του πολιτικού συστήματος μέσα από τις προτάσεις για δήθεν «έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων», που όπως είδαμε λειτουργεί προς όφελος του δικομματισμού (π.χ κατάργηση των ανώνυμων κουπονιών ενίσχυσης των κομμάτων της Αριστεράς). Χαρακτηρι-στικό είναι ότι οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας, ενώ αδυνατούν να απαντήσουν στο εύλογο ερώτημα εάν τα κόμματα τους πήρανε λεφτά, επιδόθηκαν από το βήμα της Βουλής σε κενή πλειοδοσία δεσμεύσεων περί ενίσχυσης της «διαφάνειας», ενώ το πρόβλημα βρίσκεται στο ίδιο το θεσμικό πλαίσιο του συστήματος που υπηρετούν και στην ίδια την κατεύθυνση της έρευνας.

Η πραγματικότητα είναι ότι καμία κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα ή την πρόθεση να αλλάξει τους θεσμούς του καπιταλισμού περί «οφ σορ», ανώνυμων εταιρειών και της ανεξέλεγκτης διακίνησης του κερδοσκοπικού κεφαλαίου.

Όπως κατήγγειλε άλλωστε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης, ο πρόεδρος και αντιπρόεδρος της επιτροπής διαρκώς έβαζαν εμπόδια σε κάθε προσπάθεια ελέγχου των ταμείων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λέγοντας ότι «δεν είναι δουλειά μας αυτή, εμείς ψάχνουμε ευθύνες προσώπων».

Τη δραστηριοποίηση μηχανισμών συγκάλυψης προκειμένου να σβηστούν τα ίχνη και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, με το κλείσιμο της υπόθεσης από την ίδια τη Ζήμενς σε κεντρικό επίπεδο, παρατηρούν στο πόρισμα τους τα κόμματα της Αριστεράς τα οποία απέφυγαν την ονοματολογία.

Τα πάντα ωστόσο γίνονται στο σκοτάδι και ενώ δεν έχει γίνει καν πραγματογνωμοσύνη για το ύψος της ζημιάς του ελληνικού δημοσίου, δημοσιεύματα, όπως των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, κάνουν λόγο για «προσπάθεια επίτευξης εξωδικαστικού συμβιβασμού μεταξύ της Ζίμενς και του ελληνικού Δημοσίου». Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η σύσταση της εξεταστικής επιτροπής και οι κορόνες περί διαφάνειας από τον Γ. Παπανδρέου δεν ήταν παρά πυροτεχνήματα με στόχο τη συγκάλυψη και τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης χωρίς να υπάρχει καμία διάθεση ουσιαστικής διαλεύκανσης της υπόθεσης. Η προσωποποίηση των ευθυνών σε ορισμένα «καμένα χαρτιά» του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχει στόχο να ικανοποιήσει το κοινό αίσθημα, αφήνοντας στο απυρόβλητο την πολιτική και τους φορείς που έθρεψαν επί δεκαετίες -μαζί με δεκάδες άλλα- τη «μητέρα όλων των σκανδάλων».