Σχετικά με την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών
Εκπαίδευση και επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών
η πολιτική κατάρτισης και δια βίου Εκπαίδευσης;
Ο εκπαιδευτικός στη χώρα μας ουδέποτε είχε ουσιαστική επιμόρφωση,πρώτα με τους ατελείς θεσμούς, Διδασκαλεία Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης (Μ.Δ.Δ.Ε. και Μ.Δ.Μ.Ε) και Σχολές Επιμόρφωσης Λειτουργών Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης ΣΕΛΔΕ- ΣΕΛΜΕ τα οποία αντικαταστάθηκαν στη συνέχεια από τα υποβαθμισμένα ΠΕΚ, νομοθετήθηκαν βέβαια με τον ν.1566/85 αλλά υλοποιήθηκαν (Υπουργός Παιδείας Γ. Σουφλιάς το 1992) και ενισχύθηκαν και επεκτάθηκαν στη συνέχεια (υπουργός Παιδείας Γ. Παπανδρέου 1993-1995).
Προηγήθηκε βέβαια μια σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων που ουσιαστικά είχε ακυρώσει την υποχρεωτική ετήσια εκπαίδευση σε αρκετούς κλάδους εκπαιδευτικών πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην ΑΣΠΑΙΤΕ (πρώην ΣΕΛΕΤΕ), καθιστώντας το παιδαγωγικό πτυχίο προαιρετικό.
Δημιουργείται αργότερα ο ΟΕΠΕΚ (Οργανισμός επιμόρφωσης εκπαιδευτικών, Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, που θεσπίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2002).
Αλήθεια ποια πολιτική επιμόρφωσης μπορεί κανείς να αναμένει από ένα υπουργείο Παιδείας που καταργεί ακόμα όσα είχαν θεσμοθετηθεί πριν από 23 χρόνια (με το ν.1566/85) στον τομέα της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, χωρίς να προχωρά αντίστοιχα σε καμιά νέα θεσμοθέτηση;
Τι να περιμένει κανείς, όταν ξοδεύονται εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από τους κοινοτικούς πόρους σε εφήμερες, ολιγόωρες επιμορφώσεις χωρίς κεντρικό σχεδιασμό (αλήθεια, γιατί δημιουργήθηκε ο Οργανισμός Επιμόρφωσης, ο ΟΕΠΕΚ;) και χάνονται η μια μετά την άλλη οι ευκαιρίες για τη θεσμοθέτηση ουσιαστικής και ετήσιας επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών;
Παραθέτουμε μερικά παραδείγματα από προγράμματα επιμόρφωσης για τα οποία μας ενημερώνει το ΔΣΔΕ, Γραφείο Επιμόρφωσης του ΥΠΕΠΘ:
1. Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών στην Χρήση και Αξιοποίηση των ΤΠΕ στην Εκπαιδευτική Διδακτική Διαδικασία 2.Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στις Μαθησιακές Δυσκολίες 3. Επιμόρφωση Εκπαιδευτικών και Στελεχών Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης 4. Ταχύρρυθμα Υποχρεωτικά Επιμορφωτικά Προγράμματα για τους εκπαιδευτικούς ΠΕ1, ΠΕ2, ΠΕ3, ΠΕ4, ΠΕ9, ΠΕ19 και ΠΕ20 οι οποίοι διδάσκουν στο Ενιαίο Λύκειο ως μόνιμοι ή αναπληρωτές, σχετικά με τα νέα σχολικά βιβλία, κατά το χρονικό διάστημα Σεπτ.-Οκτ. 1999. 5. Τα ΠΕΚ όλης της χώρας προγραμμάτισαν και υλοποίησαν από την έναρξη του σχολικού έτους 1999 έως και σήμερα, 470 Ταχύρρυθμα Προαιρετικά Επιμορφωτικά Προγράμματα διάρκειας 40 ωρών το καθένα τα οποία «παρακολούθησαν» συνολικά 14.100 εκπαιδευτικοί της Π/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης της περιοχής ευθύνης τους.
Γίναμε όλοι μάρτυρες πριν τα Χριστούγεννα του 2009 της ακύρωσης ενός απαράδεκτου προγράμματος «δήθεν επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών στις φυσικές καταστροφές», ενός προγράμματος σκανδάλου που χρηματοδοτήθηκε με
9,5 εκατομμύρια ευρώ!!!! και που θα πήγαινε στις τσέπες ημετέρων χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, όπως και πολλά άλλα που «υλοποιήθηκαν» το προηγούμενο διάστημα..
Ο πρώην υπουργός Παιδείας κ. Στυλιανίδης, για αντιπερισπασμό στις προτάσεις του κλάδου των εκπαιδευτικών (η ΟΛΜΕ είχε καταθέσει ένα πολυσέλιδο κείμενο συλλογικά επεξεργασμένων προτάσεων), προχώρησε σε μια δήθεν «διαβούλευση» καλώντας τους συλλόγους διδασκόντων να προτείνουν, χωρίς το ΥΠΕΠΘ να παρουσιάσει ούτε μια γραμμή δικών του προτάσεων! Τις προτάσεις δε των συλλόγων έλεγε θα επεξεργαστούν οι διορισμένοι προϊστάμενοι και περιφερειάρχες! Προφανώς προσπάθησε να κατασκευάσει με αυτό τον τρόπο τη «συμφωνία των εκπαιδευτικών» με αυτά που ήθελε να νομοθετήσει το Υπουργείο Παιδείας.
Σήμερα άραγε τι σκέφτεται η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ;
Στην Ευρώπη, που τόσο προβάλλει η πολιτική ηγεσία του Υπ. Παιδείας, οι εκπαιδευτικές οργανώσεις όχι μόνο θεωρούν απαραίτητη την εκπαίδευση (επιστημονική και παιδαγωγική) σε τριτοβάθμιο επίπεδο, αλλά προωθούν προς την ΕΕ ακόμα και την πρόταση να υλοποιείται σε επίπεδο master.
Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας ηγεσίας με τη μετονομασία του ΥΠΕΠΘ σε Υπουργείο Παιδείας και δια βίου μάθησης, μας προδιαθέτει για τις μορφές και το περιεχόμενο της επερχόμενης επιμόρφωσης, ότι μάλλον θα είναι ταχύρρυθμη και θα έχει τα χαρακτηριστικά πρόσκαιρης κατάρτισης, θα δημιουργήσει τον «εκπαιδευτικό» των πιστοποιητικών και των ημερίδων, που θα τρέχει αγκομαχώντας να γεμίσει τον ατομικό του φάκελο με βεβαιώσεις και χαρτιά, για να «αξιολογηθεί» θετικά, να υποταχτεί στο σύστημα και να έχει μια κάποια μοίρα στο συννεφιασμένο ήλιο της εκπαίδευσης και της ζωής; Θα μπορούσε διαφορετικά να γίνει συνεργάτης των επιχειρήσεων και προπονητής δεξιοτήτων για αυριανούς απασχολήσιμους – ανέργους;
Αν στα σοβαρά το Υπουργείο Παιδείας επιδιώκει τη βελτίωση της ποιότητας στη δημόσια εκπαίδευση, ας υλοποιήσει τις προτάσεις του εκπαιδευτικού κινήματος: Παιδαγωγική κατάρτιση όλων των εκπαιδευτικών πανεπιστημιακού επιπέδου, ετήσιας διάρκειας περιοδική επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών και καθιέρωση υποτροφιών με αδιάβλητες και αξιοκρατικές διαδικασίες για όλους τους εκπαιδευτικούς και, πάνω από όλα, εμπιστοσύνη επιτέλους της πολιτείας στον εκπαιδευτικό.
Η επιμόρφωση μικρής διάρκειας πρέπει να έχει συμπληρωματικό χαρακτήρα ως προς τη μακράς διάρκειας, και να αφορά μόνο ιδιαίτερες περιπτώσεις ( νέα προγράμματα και βιβλία, διδακτικές καινοτομίες, διαπολιτισμική και αντιρατσιστική εκπαίδευση, καινοτόμες δράσεις κλπ.)
Γενάρης 2010
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ